آهن ربا آدم ربا

آهن ربا آدم ربا

زیباست،نه؟...واقعاَ زیباست.

وقتی کودکی خردسال تکه ی کوچک آهنی را از دستش رها می کند و آن را در حالی که درهوا معلّق است با آهنربا دوباره مجذوب خود و آهنربا می کند؟

آهن با تمام سختی و مقاومتی که دارد بر اثر ضربه ای تکّه ای از آن می پرد و یا کج می شود،حتی ممکن است بشکند امّا ناجی مهربانش(آقای آهنربا)جانش را از زشتی ها و کژی ها نجات می دهد،آخر آهن،آهن است نباید غرورش در مقابل دیگران بشکند.مگر خدا نفرمود:«یُسَبِّحُ لِلهِ ما فی السَّمواتِ و الارضِ و هو العزیز الحَکیم»پس اگر آهن خدا را تسبیح می کند سزایش زشت شدن نیست،مگر در همان سوره نفرمود که:«وَ أَنزَلنَا الحَدیدَ فیهِ بأسٌ شدیدٌ وَ منافِعُ لِلنّاسِ» و مگر سوره ای از قرآن به نام او نیست؟

آری آهن هم منجی دارد...

پس چگونه ممکن است من و توی انسان ناجی نداشته باشیم؟

مایی که سوره ای از قرآن به ناممان هست،مایی که اصلا قرآن برای ما و هدایتمان نازل شد و خدا بعد از خلقتمان به خود آفرین داد«تَبارَکَ اللهِ أَحسَنُ الخالِقین»و مایی که...

بله ما هم کسی داریم که ما را از خطرها،خطاها،زشتی ها به سوی آسایش و درستی و زیبایی رهنمون می سازد.

درست فهمیده اید!امام زمان(ع)آهن ربای آدم ها بلکه تمام خلقت است حتی خود آهنربا هم از وجودش فیض می برد.امام راستی ها و راستگویی می فرماید:

امام زمان(عج)امروز آهن مرد می خواهد،جوانی که در مقابل شیطان و نفس اش محکم و استوار نه بگوید آنگاه مهدی(عج) او را مانند همان آهنربا به آغوش خود می چسباند.